eroïna
Occitan
Etimologia
- (nom 1) Via lo latin heros, del grèc ancian ἥρως, hếrôs.
- (nom 2) De l'alemand Heroin, compausat del grèc ancian ἥρως hếrôs « eròi » e del sufixe quimic -in.
Prononciacion
/e.ɾu'i.nɔ/
e | ro | ï | na (4)
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| eroïna | eroïnas |
| [e.ɾu'i.nɔ] | [e.ɾu'i.nɔs] |
Nom comun 1
eroïna femenin (l'òme es un eròi)
- Femna que se destria per una valor extraordinària o dins de capitadas màger de guèrra, que capita d'accions perilhosas.
- Tota femna que se destria per la fòrça del caractèr, la grandor d’alma, una vertut nauta.
- (Literatura) Personatge femne principal d’un poèma, d’un roman, d’una pèça de teatre.
- (Figurat) Femna qu'es l’objècte de l'admiracion d’una autra persona.