morfina
Occitan
Etimologia
Del grèc ancian ancian Μορφεύς, Morpheús (« Morfèu, dieu dels sòmis » amb lo sufixe « -ina »), sovent utilizat pels compausats quimics.
Prononciacion
/muɾ'fi.nɔ/
mor | fi | na (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| morfina | morfinas |
| [muɾ'fi.nɔ] | [muɾ'fi.nɔs] |
morfina femenin
- (Quimia) (Farmacologia) Alcaloïd vegetal (eissit del pavòt) que dona a l’òpi sa vertut soporifica e calmanta.
Traduccions
Catalan
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « morfina »
Etimologia
Del grèc ancian ancian Μορφεύς, Morpheús (« Morfèu, dieu dels sòmis » amb lo sufixe « -ina »), sovent utilizat pels compausats quimics.
Prononciacion
mor | fi | na (3)
Nom comun
morfina femenin
Italian
Etimologia
Del grèc ancian ancian Μορφεύς, Morpheús (« Morfèu, dieu dels sòmis » amb lo sufixe « -ina »), sovent utilizat pels compausats quimics.
Prononciacion
mor | fi | na (3)
Nom comun
morfina femenin
Portugués
Etimologia
Del grèc ancian ancian Μορφεύς, Morpheús (« Morfèu, dieu dels sòmis » amb lo sufixe « -ina »), sovent utilizat pels compausats quimics.
Prononciacion
mor | fi | na (3)
Nom comun
morfina femenin