espontanèu
Occitan
Etimologia
- Del bas latin spontaneus de sponte (segon la volontat de qq, de o par se meteis)
Prononciacion
/espontaˈnɛw/ provençau /espõⁿtaˈnɛw/ França (Bearn) : escotar « espontanèu »
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | espontanèu | espontanèus |
| [espontaˈnɛw] | [espontaˈnɛws] | |
| Femenin | espontanèa | espontanèas |
| [espontaˈnɛo̞] | [espontaˈnɛo̞s] | |
espontanèu
- Que se fa de se meteis, de biais autonòma.
- Far d'avoacions espontanèas.
- Que se fa de se meteis e de primièr vam, sens soscar nimai delai.
- Reaccion espontanèa.
- (biologia) Qualifica los movements que se realizan de se meteis o sens causa exteriora aparenta.
- Los movements del còr, del cervèl, de las artèrias son de movements espontanèus.
- (medecina) Qualifica una evolucion de malautiá qu'es pas provocada par un remèdi.
- (ecologia) Qualifica una planta butant naturalment dins la region encontrada, sens èsser semenada per l’òme, nimai cultivada.
Derivats
Traduccions
|
|