exempta

Occitan

Prononciacion

/et͡sˈento̞/, /et͡sˈento̞/

Forma d'adjectiu

exempta

1. femenin singular de exempt / exempte

Forma de vèrb

exempta

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de exemptar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de exemptar

Catalan

Etimologia

Del latin exemptus « accion de levar, de tirar fòra de, d'afranquir ».

Prononciacion

[?]

Sillabas

ex|emp|ta

Forma d'adjectiu

exempta

1. femenin singular de exempt

Forma de vèrb

exempta

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de exemptar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de exemptar

Francés

Prononciacion

/ɛɡzɑ̃ta/, /ɛɡzɑ̃ta/

Sillabas

ex|emp|ta

Forma de vèrb

exempta

1. tresena persona del singular del passar simple de l'indicatiu de exempter