extravagant
Aparença
Occitan
Etimologia
- Del latin extravagans. De extra- (« fòra de », « aldelà de »), e vagans, participi present de vagari (« vagar »).
Prononciacion
- lengadocian, gascon /estɾaβaˈɣant/
- provençau /estʀavaˈgãⁿ/
Sillabas
es|tra|va|gant
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | extravagant | extravagants |
[estɾaβaˈɣant] | [estɾaβaˈɣants] | |
Femenin | extravaganta | extravagantas |
[estɾaβaˈɣanto̞] | [estɾaβaˈɣanto̞s] |
extravagant
Derivats
Sinonims
Traduccions
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
extravagant | extravagants |
[estɾaβaˈɣant] | [estɾaβaˈɣants] |
extravagant masculin, (femenin: extravaganta)
Alemand
Etimologia
- Del latin extravagans. De extra- (« fòra de », « aldelà de »), e vagans, participi present de vagari (« vagar »).
Prononciacion
- /ˈɛkstʁavaɡant/ , /ɛkstʁavaˈɡant/
Sillabas
es|tra|va|gant
Adjectiu
extravagant
Catalan
Etimologia
- Del latin extravagans. De extra- (« fòra de », « aldelà de »), e vagans, participi present de vagari (« vagar »).
Prononciacion
- Oriental: central /əkstɾəβəˈɣan/ , balear /əkstɾəvəˈʝant/ , /əkstɾəvəˈɣan/
- Occidental: nord-occidental /ekstɾaβaˈɣan/ , valencian /ekstɾavaˈɣant/ , /ekstɾaβaˈɣan/
Sillabas
es|tra|va|gant
Adjectiu
extravagant masculin o femenin, (plurals: extravagants)
Francés
Etimologia
- Del latin extravagans. De extra- (« fòra de », « aldelà de »), e vagans, participi present de vagari (« vagar »).
Prononciacion
- /ɛkstʁavaɡɑ̃/
Sillabas
es|tra|va|gant
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | extravagant | extravagants |
[ɛkstʁavaɡɑ̃] | [ɛkstʁavaɡɑ̃] | |
Femenin | extravagante | extravagantes |
[ɛkstʁavaɡɑ̃t] | [ɛkstʁavaɡɑ̃t] |
extravagant