facultar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin facultare

Prononciacion

/fakyl'ta/

Sillabas

fa|cul|tar

Vèrb

facultar (v.tr) (gascon) (lengadocian)

  1. Far venir mai facil ; permetre de far ; favorir.

Sinonims

Traduccions

Conjugason

Gascon
Infinitiu facultar
Gerondiu facultant
Participi passat
singular plural
masculin facultat facultats
femenin facultada facultadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
jo tu eth
era
nosautes
nosautas
vosautes
vosautas
eths
eras
Present faculti facultas faculta facultam facultatz facultan
Imperfach facultavi facultavas facultava facultàvam facultàvatz facultavan
Preterit facultèi facultès facultè facultèm facultètz facultèn
Futur facultarèi facultaràs facultarà facultaram facultaratz facultaràn
Condicional facultarí facultarés facultaré facultarem facultaretz facultarén
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
jo tu eth
era
nosautes
nosautas
vosautes
vosautas
eths
eras
Present faculti facultes faculte facultem facultetz faculten
Imperfach facultèssi facultèsses facultèsse facultèssem facultèssetz facultèssen
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
jo tu eth
era
nosautes
nosautas
vosautes
vosautas
eths
eras
Afirmatiu faculta ! facultem ! facultatz !
Negatiu ne facultes pas ! ne facultem pas ! ne facultetz pas !
Lengadocian
Infinitiu facultar
Gerondiu facultant
Participi passat
singular plural
masculin facultat facultats
femenin facultada facultadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present faculti
faculte[N 1]
facultas faculta facultam facultatz facultan
Imperfach facultavi facultavas facultava facultàvem facultàvetz facultavan
Preterit facultèri facultères facultèt facultèrem facultèretz facultèron
Futur facultarai facultaràs facultarà facultarem facultaretz facultaràn
Condicional facultariái facultariás facultariá facultariam facultariatz facultarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present faculte facultes faculte facultem facultetz faculten
Imperfach facultèssi facultèsses facultès
facultèsse
facultèssem facultèssetz facultèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu faculta ! facultem ! facultatz !
Negatiu facultes pas ! facultem pas ! facultetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

Del latin facultare

Prononciacion

[?]

Sillabas

fa|cul|tar

Vèrb

facultar

  1. Donar la facultat per a far quicòm

Espanhòl

Etimologia

Del latin facultare

Prononciacion

[?]

Sillabas

fa|cul|tar

Vèrb

facultar

  1. Donar l'autoritat, lo poder o lo derech a qualqu'un de far quicòm

Portugués

Etimologia

Del latin facultare

Prononciacion

[?]

Sillabas

fa|cul|tar

Vèrb

facultar

  1. Atribuir la facultat, la possibilitat o la capacitat de;
  2. Accion de permetre;
  3. Acte de donar, d'ofrir.