facultat

Occitan

Etimologia

Manlèu del latin facultas « facultat, facilitat, capacitat ».

Prononciacion

/fakyl'tat/, /fakyl'tat/ França (Bearn) : escotar « facultat »

Sillabas

fa|cul|tat

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
facultat	facultats
[fakyl'tat]	[fakyl'tats]

facultat femenin

1. Poténcia fisica o morala que fa un èsser capable d’agir d’un cèrt biais, de produire d´efièchs.
   • Desvolopar sas facultats corporalas e intellectualas
2. (per extension) La quita possibilitat d’agir, en parlant de las causas.
   • L’aimant ten la facultat d’atirar lo fèrre.
3. Poder, mejan, drech de far quicòm.
   • La facultat de dispausar de sos bens.
4. (plural) Los bens, las fonts, los mejans d’una persona.
5. Còrs d’ensenhament superior formant una fraccion d’una universitat.

Sinonims

• aptitud
• possibilitat
• poder

Traduccions

alemand: Fakultät (de) (a l'Universitat), Fähigkeit (de) (possibilitat d´agir) anglés: faculty (en) (possibilitat d´agir), department (en) (a l'Universitat) catalan: facultat (ca)

espanhòl: facultad (es) francés: faculté (fr) italian: facoltà (it) basc: fakultatea (eu) portugués: faculdade (pt)

Forma de vèrb

facultat

1. Participi passat masculin de facultar

Catalan

Etimologia

Manlèu del latin facultas « facultat, facilitat, capacitat ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « facultat »

Prononciacion

oriental /fəkuɫˈtat/, /fəkuɫˈtat/

occidental /fakuɫˈtat/, /fakuɫˈtat/

Sillabas

fa|cul|tat

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
facultat	facultats

facultat femenin

1. Facultat