goró
Aparença
Occitan
Etimologia
Del sanscrit गुरु, guru (pesuc, grèu, es a dire « venerable », « mèstre », « ensenaire », « professor »), parent del latin gravis.
Prononciacion
/gu'ɾu/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
goró | gorós |
[gu'ɾu] | [gu'ɾus] |
goró masculin o femenin
- Mèstre esperital indó
- (Per extension) Expèrt dins un domèni particular que loss avises son largament reconeguts e respectats.
- Cap d’un pichon grop esperital, manipulator, sectari, fantasiós, o possiblament dangierós.
- (Par extension) Persona que dich als autres çò que cal far en pretendent tener la vertat, e que los adèptes son assimilats a de discípols.