imminent
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
- Del latin imminens.
Prononciacion
[immiˈnen] , provençau [imiˈnẽⁿ]
- França (Bearn) : escotar « imminent »
Sillabas
im|mi|nent
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | imminent | imminents |
[immiˈnen] | [immiˈnens] | |
Femenin | imminenta | imminentas |
[immiˈnento̞] | [immiˈnento̞s] |
imminent
- Que menace de subrevenir, en parlant d’un dangièr, d’un eveniment de crénher.
- Un perilh imminent.
- (per extension) Qu'es a mand de de se debanar.
- Los preparatius d'un viatge imminent.
- (en parlant d’una persona) Que menaça de devenir, o que lèu vendrà atal.
- Aquel prince, l’imminent rei.
Derivats
Parents
Traduccions
Anglés 
Etimologia
- Del latin imminens.
Prononciacion
[ˈɪmɪnənt] , [ˈɪmənənt]
Sillabas
im|mi|nent
Adjectiu
imminent
Catalan 
Etimologia
- Del latin imminens.
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « imminent »
Prononciacion
Sillabas
im|mi|nent
Adjectiu
imminent masculin o femenin, (plural de: imminents)
Francés 
Etimologia
- Del latin imminens.
Prononciacion
França (Vòges) : escotar « imminent »
Prononciacion
[iminɑ̃]
Sillabas
im|mi|nent
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | imminent | imminents |
[iminɑ̃] | [iminɑ̃] | |
Femenin | imminente | imminentes |
[iminɑ̃t] | [iminɑ̃t] |
imminent