incombir

Occitan

Etimologia

Del latin incumbere « s’ajaçar sus, se piejar sur »

Prononciacion

/inkumˈbi/, /inkumˈbi/, provençau /ĩⁿkũⁿˈbi/, /ĩⁿkũⁿˈbi/

Sillabas

in|com|bir

Vèrb

incombir

1. Èsser impausat a una persona, quand s'agís d’una carga, d’un dever, d’una responsabilitat que recai sus ela.

Traduccions

alemand: einhalten (de) anglés: behove (en) basc: catalan: incumbir (ca)

espanhòl: incumbir (es) francés: incomber (fr) italian: incómbere (it) portugués: incumbir (pt)