infamant

Occitan

Etimologia

Del latin infamans, -ntis

Prononciacion

lengadocian, gascon [iɱfaˈmant], /iɱfaˈmant/; provençau [ĩⁿfaˈmãⁿ], /ĩⁿfaˈmãⁿ/

Sillabas

in|fa|mant

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	infamant	infamants
	[iɱfaˈmant]	[iɱfaˈmants]
Femenin	infamanta	infamantas
	[iɱfaˈmanto̞]	[iɱfaˈmanto̞s]

infamant

1. Qu'infama, que desonora, que fa damatge a la reputacion de qualqu’un.

Parents

• infamador
• infamatòri
• infame
• infamia

Sinonims

• desonorant
• ignominiós
• denigrant
• difamant

Traduccions

alemand: entehrend (de) anglés: defamatory (en), dishonourable (en) basc: catalan: infamant (ca)

espanhòl: infamante (es) francés: infamant (fr) italian: infamante (it) portugués: infamante (pt)

Forma de vèrb

infamant

1. Participi present de infamar

Catalan

Etimologia

Del latin infamans, -ntis

Prononciacion

[iɱfaˈman], /iɱfaˈman/

Sillabas

in|fa|mant

Adjectiu

infamant masculin o femenin, (plurals: infamants)

1. infamant ^(oc)

Forma de vèrb

infamant

1. Participi present de infamar

Francés

Etimologia

Del latin infamans, -ntis

Prononciacion

[ɛ̃famɑ̃], /ɛ̃famɑ̃/, [ɛ̃fɑmɑ̃], /ɛ̃fɑmɑ̃/

Sillabas

in|fa|mant

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	infamant	infamants
	[iɱfaˈmant]	[iɱfaˈmants]
Femenin	infamante	infamantes
	[iɱfaˈmanto̞]	[iɱfaˈmanto̞s]

infamant masculin o femenin, (plurals: infamants)

1. infamant ^(oc)

Forma de vèrb

infamant

1. Participi present de infamer