inventaire

Occitan

Etimologia

Del vèrb inventar.

Prononciacion

[inβen'tajre]

Sillabas

in | ven | tai | re (4)

Nom comun

inventaire (femenin-a)

1. Persona qu'a d'imaginacion per inventar de causas (sens èsser professional).

   Joan foguèt un cambarada perfiech, inventaire d'escorregudas apassionantas dins de ròdols que pareissiá bastir dins aquò que lei descobriá, Robèrt Lafont dins La fèsta)

Sinonims

• inventor

Traduccions

alemand: Erfinder (de) anglés: inventor (en) breton: basc: catalan: inventor (ca) espanhòl: inventor (es) finlandés: francés: inventeur (fr) francoprovençau/arpitan: ongrés:

indonesian: gaelic irlandés: italian: inventore (it) norvegian: portugués: rus: italian: