istòria

Occitan

Etimologia

Del latin historia, pres del grèc ancian ἱστορία historía.

Prononciacion

/isˈtɔɾjɔ/, /isˈtɔɾjɔ/

França (Bearn) : escotar « istòria »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
istòria	istòrias
[isˈtɔɾjɔ]	[isˈtɔɾjɔs]

istòria femenin

1. Matèria qu'estúdia los eveniments del passat.
2. Raconte mai o mens real.
   • A prepaus, ara que mon istòria comença, vos dirai d'ont me ven aquel nom, que tot cocarro que pareis, lo cambiariái pas contra aquel del gran rei Catòrze. (Joan Baptista Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptacion a la grafia classica per Patric Sauzet, 1988, CRDP Montpelhièr)

Derivats

• istorian
• istoric
• preïstòria
• preïstoric

Variantas dialectalas

• istoèra (2) (gascon, lemosin)
• istuèra (gascon)
• estoara [ɛjtuarɔ] vivaroaupenc

Traduccions

alemand: Geschichte (de) femenin aragonés: historia (an) femenin anglés: history (en) (1), story (en) (2) basc: historia (eu) catalan: història (ca) femenin espanhòl: historia (es) femenin francés: histoire (fr) femenin francoprovençau/arpitan: histouère (frp) femenin ido: historio (oi)

indonesian: sejarah (id) italian: storia (it) femenin norvegian: historie (no) portugués: história (pt) femenin romanch: istorgia (rmn) femenin sicilian: storia (scn) femenin suedés: historia (sv) turc: tarih (tr)