mèl

Mèl d'Itàlia dins un potet

Occitan

Etimologia

Del latin mĕl.

Prononciacion

[mɛl], /mɛl/

França (Bearn) : escotar « mèl »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
mèl	mèls
[mɛl]	[mɛls]

mèl femenin o masculin

1. Substància sucrada, a fin alimentària, qu'es producha per las abelhas.

Derivats

• melós, -osa

Variantas dialectalas

• mèu (gascon), (provençal)
• meu (gascon)
• mial (auvernhat)
• miau (lemosin), (auvernhat)

Traduccions

alemand: Honig (de) masculin anglés: honey (en) neutre armèni: մեղր (hy) basc: ezti (eu) breton: mel (br) bulgar: мед (bg) masculin catalan: mel (ca) femenin chèc: med (cs) masculin danés: honning (da) espanhòl: miel (es) femenin esperanto: mielo (eo) francés: miel (fr) masculin

grèc: μέλι (el) neutre italian: miele (it) masculin ongrés: méz (hu) neerlandés: honing (nl) masculin polonés: miód (pl) portugués: mel (pt) masculin romanés: miere (ro) rus: мёд (ru) masculin suedés: honung (sv) comun turc: bal (tr) ucraïnian: мед (uk) masculin