magnetic

Occitan

Etimologia

Del latin magneticus, del grèc ancian Μαγνητικός « de la region de Magnesi, Anatòlia ».

Prononciacion

[magneˈtik], /magneˈtik/, [manneˈtik], /manneˈtik/ França (Bearn) : escotar « magnetic »

Sillabas

mag|ne|tic

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	magnetic	magnetics
	[magneˈtik]	[magneˈtiks]
Femenin	magnetica	magneticas
	[magneˈtiko̞]	[magneˈtiko̞s]

magnetic

1. Relatiu o qu'aperten a l'asimant.
2. Que possedís las propietats d'un asimant.
3. Relatiu o qu'aperten al magnetisme.
4. (figurat) Qu'exercís una atraccion irresistibla

Derivats

amagnetic antimagnetic camp magnetic magneticid magnetician

magneticament meridian magneric non magnetic paléomagnétique pòl magnetic

Parents

• magnetisme
• magnetizar

Traduccions

alemand: magnetisch (de) anglés: magnetic (en) basc: magetiko (eu) catalan: magnètic (ca)

espanhòl: magnético (es) francés: magnétique (fr) italian: magnetico (it) portugués: magnético (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin magneticus, del grèc ancian Μαγνητικός « de la region de Magnesi, Anatòlia ».

Prononciacion

[mæɡˈnɛtɪk], /mæɡˈnɛtɪk/

Sillabas

mag|ne|tic

Adjectiu

magnetic

1. magnetic ^(oc)