marga
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
Del latin manica.
Prononciacion
[ˈmaɾɣo]
França (Bearn) - Lengadocian : escotar « marga »
Sillabas
mar | ga (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| marga | margas |
| [ˈmaɾɣo] | [ˈmaɾɣos] |
marga femenin
- Part d'un vestit que s'i passa lo braç completament o parcialament.
- Ara, mairòta, vau èstre un òme; es pas pus coma dins lo temps ont ère pichotet; sabe téner mon culhièr e ma forqueta, pisse pas pus a mon lièch; frete pas pus mon nas a ma marga, siái un omenet ieu! (Joan Castanha, dins Zo! Tabò!)
.svg){kind=small}
