menaça

Occitan

Etimologia

Del latin minaciae (« menaças ») ligada a minae (« menaças »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /meˈnaso̞/, /meˈnaso̞/

provençau /meˈnasə/, /meˈnasə/

Sillabas

me|na|ça

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
menaça	menaças
[meˈnaso̞]	[meˈnaso̞s]

menaça

1. Paraula o gèst per marcar sa colèra, sa rancuna e per far crénher lo mal que se prepara.
2. Signes, pronostics, perilh potencial, que fan crénher quicòm.

Variantas

• amenaça

Parents

• menaçar
  • menaçaire / menaçant / menaçós
• amenaçar

Sinonims

• cominacion

Traduccions

alemand: Drohung (de) Bedrohung (de) anglés: threa (en) menace (en) spectre (en) arabi: التهديد (ar) catalan: amenaça (ca) amenaçament (ca) chinés: 威胁 (zh) chèc: espanhòl: amenaza (es) conminación (es)

francés: menace (fr) grèc: απειλή (el) italian: minaccia (it) neerlandés: dreiging (nl) bedreiging (nl) dreigement (nl) portugués: ameaça (pt) polonés: groźba (pl) rus: угроза (ru)

Forma de vèrb

menaça

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de menaçar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de menaçar