menaça

Occitan

Etimologia

Del latin minaciae (« menaces ») ligada a minae (« menaces »).

Prononciacion

/meˈna.sɔ/, /meˈna.sɔ/

me | na | ça (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
menaça	menaças
[me'na.sɔ]	[me'na.sɔs]

menaça

1. Paraula o gèst per marcar sa colèra, sa rancuna e per far crénher lo mal que se prepara.
2. Signes, pronostics que fan crénher quicòm.

Parents

• menaçar
• amenaçar

Traduccions

alemand: Drohung (de) Bedrohung (de) anglés: threa (en) menace (en) spectre (en) arabi: التهديد (ar) catalan: amenaça (ca) amenaçament (ca) chinés: 威胁 (zh) chèc: espanhòl: amenaza (es) conminación (es)

francés: menace (fr) grèc: απειλή (el) italian: minaccia (it) neerlandés: dreiging (nl) bedreiging (nl) dreigement (nl) portugués: ameaça (pt) polonés: groźba (pl) rus: угроза (ru)