merite

Veire tanben : merit, meriti

Occitan

Etimologia

Del latin meritum « recompensa ».

Prononciacion

/me'ɾite/, /me'ɾite/

Sillabas

me|ri|te

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
merite	merites
[me'ɾite]	[me'ɾites]

merite masculin

1. Çò que fa una persona digna d’estima.
   • Caldriá balhar los emplecs al merite e non pas a la favor.
2. Çò que las causas an de bon e d’estimable.
   • Comparar los merites de doas opcions politicas
3. (religion) Çò que fa Dieu misericordiós per sos fidèls.
   • Dieu nos jutjarà segon lo merite de nòstras òbras.

Traduccions

alemand: Verdienst (de) anglés: merit (en) catalan: mèrit (ca) basc: merezi (eu)

espanhòl: mérito (es) francés: mérite (fr) italian: meritato (it) portugués: merecido (pt)

Forma de vèrb

merite

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de meritar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de meritar