minar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De mina.

Prononciacion

[miˈna]

França (Bearn) : escotar « minar »

Sillabas

mi | nar (2)

Vèrb

minar vb pr.

  1. Cavar la ròca o la tèrra per provocar un afondrament o i plaçar una mina.
  2. Fig. Afectar dapasset lo bon estat de quicòm.

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu minar
Gerondiu minant
Participi passat
singular plural
masculin minat minats
femenin minada minadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mini
mine[N 1]
minas mina minam minatz minan
Imperfach minavi minavas minava minàvem minàvetz minavan
Preterit minèri minères minèt minèrem minèretz minèron
Futur minarai minaràs minarà minarem minaretz minaràn
Condicional minariái minariás minariá minariam minariatz minarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mine mines mine minem minetz minen
Imperfach minèssi minèsses minès
minèsse
minèssem minèssetz minèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu mina ! minem ! minatz !
Negatiu mines pas ! minem pas ! minetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)