monge
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
Del latin tadiu monachus, del grèc ancian μοναχός (monakhós) « solitari ».
Prononciacion
[ˈmund͡ʒe]
França (Bearn) : escotar « monge »
Sillabas
mon | ge (2)
Nom comun
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | monge | monges |
[ˈmund͡ʒe] | [ˈmund͡ʒes] | |
Femenin | monja | monjas |
[ˈmund͡ʒo] | [ˈmund͡ʒos] |
monge masculin
- Religiós qu'aperten a un òrdre monastic.