ozòne

Occitan

Etimologia

De l’alemand Ozon format sul participi present del grèc ancian grèc ancian ὄζω « exalar una odor ».

Prononciacion

/uˈzɔne/, /uˈzɔne/

Sillabas

o|zòne

Nom comun

ozòne masculin

Declinason
Singular	Plural
ozòne	ozònes
[uˈzɔne]	[uˈzɔnes]

1. (Quimia) Molecula compausada de tres atòms d’oxigèn (formula quimica O₃).

Variantas dialectalas

• ozòn

Derivats

• ozonosfèra

Locucions derivadas

• jaç d'ozòn

Traduccions

alemand: Ozon (de) anglés: ozone (en) basc: ozono (eu) catalan: ozó (ca)

espanhòl: ozono (es) francés: ozone (fr) italian: ozono (it) portugués: ozono (pt)