pè
 Veire tanben : pe, pé, pe', pe¹ |
Occitan
Etimologia
Del latin pĕdis, derivat de pēs.
Prononciacion
/pɛ/
França (Bearn) : escotar « pè »
Sillabas
pè (1)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| pè | pès |
| [pɛ] | [pɛs] |
pè masculin
- Anat. Extremitat del còs uman que acaba la camba usada per caminar e córrer.
Variantas dialectalas
- pe (lemosin)
Derivats
Locucions derivadas
- al pè del fòc
- a pè d’òbra
- als quatre pès
- a pè
- a pè eissuch
- a pè ranquet / a pè-ranquet
- a pè sec
- a pès junts
- a plan pè
- al pè de la letra
- anar a sòla de pè
- atacar lo mal al pè
- aver lo pè leugièr
- aver los pès al caud
- aver los quatre pès blancs
- aver un pè dins la vinha
- aver totjorn lo pè a l’estriu
- caçaire a pè
- cada pè tròba sa cauça
- còl de pè
- còp de pè
- de pè e d’ongla
- de pès
- en pè de guèrra
- faire de pès de mosca
- far lo pè arrièr
- far lo pè d’andèr
- far pè bordon
- far un pè de pòrc
- ficar un pè davant l’autre
- levar lo pè
- lo còp de pè de l’ase
- lo pè del bòsc
- lo pè e lo revengut
- marcha a pè
- me tiras una espina del pè
- pè a tèrra
- pè blanc
- pè corredor
- pè d'agaça
- pè d'alauseta
- pè d'ancola
- pè d'ase
- pè d’auca
- pè d'aucèl
- pè de boc
- pè de bomba
- pè de buòu
- pè de cabra
- pè de cat
- pè de cèl
- pè de cèrvia
- pè de Dieu
- pè de fèrre
- pè de gal
- pè de garri
- pè de gos
- pè de gus
- pè del bon Dieu
- pè de lèbre
- pè del fuòc
- pè de lop
- pè de mosca
- pè de muòl
- pè de perditz
- pè de pol
- pè de pola
- pè de polin
- pè de pòrc
- pè de ròda
- pè de rome
- pè de Sant Joan
- pè d'escala
- pè de taula
- pè dur
- pès descauces
- pè-descauç
- pè garrèl
- pè jaune
- pè lèva
- pè mòl
- pè negre
- pè-negre
- pè nud
- pè ranquet
- pè redond
- pè roge
- pè rosset
- pè sabata
- pès e paquets
- pè terrós
- pè tòrt
- pè tortut
- pè verd
- planta del pè
- se tòrcer lo pè
- sòla del pè
- téner pè
- téner pè a
- téner pè a la bòla
- tirar pè arrièr
- trapar l’esclòp a son pè
- trobar sabata a son pè
Traduccions
|