paranòia
Occitan
Etimologia
- grèc ancian παράνοια, paranoia « folia », terme manlevar en 1772, en alemand per Rudolf Augustin Vogel
Prononciacion
/paɾaˈnɔjo̞/, provençau /paʀaˈnɔjo̞/ França (Bearn) : escotar « paranòia »
Sillabas
pa|ra|nò|ia
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| paranòia | paranòias |
| [paɾaˈnɔjo̞] | [paɾaˈnɔjo̞s] |
paranòia femenin
- (psiquiatria) Psicòsi caracterizada per la subreestimacion del ieu e un deliri interpretatiu bastit sus una percepcion desviada de la realitat.
- (corrent) Mesfisança exagerada maladiva sentida al respècte del autres.