repugnància

Occitan

Etimologia

Del latin repugnantia

Prononciacion

lengadocian, gascon /repynˈnansjo̞/, /repynˈnansjo̞/

provençau /ʀepygˈnãⁿsi/, /ʀepygˈnãⁿsi/

Sillabas

re|pug|nàn|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
repugnància	repugnàncias
[desˈgust]	[desˈgustes]

repugnància masculin

1. Oposicion naturala, alunhament o repulsion per qualqu’un o per quicòm.

Parents

• repugnant
• repugnar

Sinonims

• aversion
• descòr
• desgost
• defèci
• refasti
• fastic / hastic
• òdi

Traduccions

alemand: Widerwille (de), Abscheu (de) anglés: repugnance (en), distaste (en) basc: naga (eu) catalan: repugnància (ca)

espanhòl: repugnancia (es) francés: répugnance (fr) italian: ripugnanza (it) portugués: repugnância (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin repugnantia

Prononciacion

Oriental /rəpuŋˈnansiə/, /rəpuŋˈnansiə/

Occidental: nord-occidental /repuŋˈnansia/, /repuŋˈnansia/, valencian /repuɡˈnansia/, /repuɡˈnansia/

Sillabas

re|pug|nàn|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
repugnància	repugnàncies

repugnància masculin

1. repugnància ^(oc)