sufix

Veire tanben : sufixe

Occitan

Etimologia

Manlèu del latin suffixus, participi passat de suffigere (« fixar per dejós »).

Prononciacion

/syˈfit͡s/, /syˈfit͡s/

Sillabas

su|fix

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
sufix	sufixes
[syˈfit͡s]	[syˈfit͡ses]

sufix (lengadocian) , masculin

1. (Gramatica) Afix apondut a la fin d’un mot
2. (Informatica) Extension d’una donada per la qualificar, la completar

Variantas dialectalas

• sufixe

Sinonims

• finala
• flexion
• terminason

Derivats

• sufixal
• sufixar
• sufixat

Relacionats

• afixe
• prefixe

Traduccions

alemand: Nachsilbe (de), Suffix (de) anglés: suffix (en) basc: catalan: sufix (ca)

espanhòl: sufixo (es) francés: suffixe (fr) italian: suffisso (it) portugués: sufixo (pt)

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	sufix	sufixes
	[syˈfit͡s]	[syˈfit͡ses]
Femenin	sufixa	sufixas
	[syˈfit͡so̞]	[syˈfit͡so̞s]

sufix

1. (Gramatica) Sufixal

Traduccions

alemand: anglés: basc: catalan: sufix (ca)

espanhòl: francés: suffixe (fr) italian: portugués:

Catalan

Etimologia

Manlèu del latin suffixus, participi passat de suffigere (« fixar per dejós »).

Prononciacion

Oriental: central /suˈfiks/, /suˈfiks/, balear /suˈfics/, /suˈfics/, /suˈfiks/, /suˈfiks/

Occidental: /suˈfiks/, /suˈfiks/

Espanha (Barcelona) : escotar « sufix »

Sillabas

su|fix

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
sufix	sufixos

sufix masculin

1. sufix ^(oc)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	sufix	sufixos
Femenin	sufixa	sufixes

sufix

1. sufix ^(oc)

Romanés

Etimologia

Manlèu del latin suffixus, participi passat de suffigere (« fixar per dejós »).

Prononciacion

/su'fiks/

Sillabas

su | fix (2)

Nom comun

sufix neutre

1. Sufix