sufixe

Veire tanben : sufix

Occitan

Etimologia

Manlèu del latin suffixus, participi passat de suffigere (« fixar per dejós »).

Prononciacion

lengadocian /syˈfit͡se/, /syˈfit͡se/

gascon, provençau /syˈfikse/, /syˈfikse/

Sillabas

su | fi | xe (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
sufixe	sufixes
[syˈfit͡se]	[syˈfit͡ses]

sufixe masculin

1. (Gramatica) Afixe apondut a la fin d’un mot
2. (Informatica) Extension d’una donada per la qualificar, la completar

Variantas dialectalas

• sufix (lengadocian)

Sinonims

• finala
• flexion
• terminason

Derivats

• sufixal
• sufixar
• sufixat

Relacionats

• afixe
• prefixe

Traduccions

alemand: Nachsilbe (de), Suffix (de) anglés: suffix (en) basc: catalan: sufix (ca)

espanhòl: sufijo (es) francés: suffixe (fr) italian: suffisso (it) portugués: sufixo (pt)

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	sufixe	sufixes
	[syˈfit͡se]	[syˈfit͡ses]
Femenin	sufixa	sufixas
	[syˈfit͡so̞]	[syˈfit͡so̞s]

sufixe

1. (Gramatica) Sufixal

Traduccions

alemand: anglés: basc: catalan: sufix (ca)

espanhòl: francés: suffixe (fr) italian: portugués:

Forma de vèrb

sufixe

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de sufixar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de sufixar