suplici

Veire tanben : suplica

Occitan

Etimologia

Del latin supplicium « agenolhament forçat e còps que seguisson ».

Prononciacion

/syˈplisi/, /syˈplisi/ França (Bearn) : escotar « suplici »

Sillabas

su|pli|ci

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
suplici	suplicis
[syˈplisi]	[syˈplisis]

suplici masculin

1. Pena corporala ordonada per un tribunal.
2. Patiments crudèls balhats als vencuts, a de presonièrs de guèrra, a d'adversaris.
3. (per extension) Dolor fisica o patiment moral que perlonga.
4. (figurat) Pena, adolentiment o inquietud duradissas.

Parents

• supliciar
• supliciat

Traduccions

alemand: Qual (de) anglés: torment (en) basc: catalan: suplici (ca)

espanhòl: suplicio (es) francés: suplice (fr) italian: supplice (it) portugués: suplício (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin supplicium « agenolhament forçat e còps que seguisson ».

Prononciacion

/suˈplisi/, /suˈplisi/

Sillabas

su|pli|ci

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
suplici	suplicis
[suˈplisi]	[suˈplisis]

suplici masculin

1. suplici ^(oc)

Italian

Prononciacion

/suˈplisi/, /suˈplisi/

Forma de nom comun

suplici

1. Plural de suplicio