tremà

Tremà sus la vocala « i ».

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian τρῆμα, trễma « trauc ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /tɾeˈma/, /tɾeˈma/

provençau /tʀeˈma/, /tʀeˈma/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tremà	tremàs
[tɾeˈma]	[tɾeˈmas]

tremà masculin

1. Signe diacritic format de dos punts alinhats orizontalament (◌̈), que se plaça al dessús d'unas vocalas (e, i, o, u, y) per marcar la dierèsi, indicar qu'aquelas son separadas de las precedentas o de las seguentas dins lo compte sillabic e donc la prononciacion.

Variantas dialectalas

• trèma

Traduccions

alemand: Trema (de) anglés: diaeresis (en), diaereses (en), dieresis (en), diereses (en)), trema (en) (rare) basc: catalan: dièresi (ca)

espanhòl: diéresis (es), crema (es) francés: tréma (fr) italian: dieresi (it) portugués: trema (pt)