dierèsi
Occitan
Etimologia
- Del latin gramatical diaeresis (« separacion »), del grèc ancian διαίρεσις, diaíresis « division, separacion ».
Prononciacion
- lengadocian, gascon /djeˈɾɛzi/
- provençau /djeˈʀɛzi/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| dierèsi | dierèsis |
| [djeˈɾɛzi] | [djeˈɾɛzis] |
dierèsi femenin
- (liguistica, gramatica, prosodia) Division d’un diftong en doas sillabas, lo fach que doas vocalas consecutivas se prononcian de biais separat.
- (Quirurgia) Operacion que consistís a divisir, a dilatar o a separar de partidas que l'aprochament, l’union o la continuitat son nosibles.
- (logica) Procedura dicotomica qu'enriquís la compreneson d’un concèpte que'n diminisson l’extension : A se divisís en B e non-B; veire arbre de Porfir.
- D'entre los còrses, los animatx e los non-animats (coma los minetals o las plantas), d'entre los animats aqueles dotats de rason (los òmes) e aqueles que lo son pas.