urane

Occitan

Etimologia

De (1790) de l’alemand Uran (1789), mes en evidéncia per Martin Heinrich Klaproth en 1789, e nomenat en referéncia a la planèta Uranus descobèrta uèit ans abans.

Prononciacion

lengadocian, gascon /yˈɾane/, /yˈɾane/

provençau /yˈʀane/, /yˈʀane/

Sillabas

U|ra|ne

Nom comun

Urane masculin (indenombrable)

1. (quimia) Oxyd d’urani.

Parents

• uranat
• urani
• uranic
• uranid
• urani enriquit
• uranifèr
• uranil
• uraninita
• uranós

Traduccions

alemand: Uran (de) anglés: urania (en) basc: catalan: urane (ca)

espanhòl: francés: urane (fr) italian: portugués: urânia (pt)