Lo **urani** (92) dins lo Tablèu periodic dels elements.

Occitan

Etimologia

De urane, amb lo sufix -ium, de (1790) de l’alemand Uran (1789), mes en ecidéncia per Martin Heinrich Klaproth en 1789, e nomenat en referéncia a la planèta Uranus descobèrta uèit ans abans.

Prononciacion

lengadocian, gascon /yˈɾani/

provençau /yˈʀani/

Sillabas

U|ra|ni

Nom comun

Urani masculin (indenombrable)

(elements) Element quimic de numèro atomic 92 e de simbòl U apertenent a la seriá quimica dels actinids.
(quimia) Metal pur d'aquel element, qu'a l’aspècte del fèrre e qui s’altera al contacte de l’aire.

Urani masculin

Declinason
Singular	Plural
urani	uranis
[yˈɾani]	[yˈɾanis]

(quimia, fisica) Atòm (o, per ellipsi, nuclèu) d’urani.
(al plural) Los isotòps o aliatges d’urani, dins lor ensemble.

Derivats

per us