vedèl

Vedèl jagut dins la palha

Occitan

Etimologia

Del latin vĭtĕllus.

Prononciacion

/beˈðɛl/, /beˈðɛl/

Lengadocian : escotar « vedèl »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vedèl	vedèls
[beˈðɛl]	[beˈðɛls]

vedèl masculin (lengadocian)

1. Zool. Mamifèr bovin de mens d'un an.
2. Massa de tèrra o de ròcas caiguda d'un penjal.

Variantas dialectalas

• vedèth (gascon) (1)
• vedèu (provençal) (1)
• vedeu (lemosin) (1)
• chèir (2)

Derivats

• vedèla
• vedelar
• vedelada
• vedelet
• vedelièr

Traduccions

alemand: Kalb (de) masculin anglés: calf (en) (1), scree (en) (2) asturian: xatu (ast) masculin (1) catalan: vedell (ca) masculin (1), esllavissada (ca) femenin (2) còrs: vitellu (co) masculin, viteddu (co) masculin espanhòl: ternero (es) masculin francés: veau (fr) masculin (1), éboulis (fr) masculin (2) istriòt: vadiel (ist) masculin, vedel (ist) masculin, videl (ist) masculin italian: vitello (it) masculin cannada: ಕರು (kn)

mangghuer: burer (mangghuer) neerlandés: kalf (nl) polonés: cielę (pl) neutre portugués: bezerro (pt) masculin romanch: vadel (rm) masculin (surmiran), vdè (rm) masculin (vallader), (puter) romanés: viţel (ro) sicilian: viteddu (scn) masculin turc: buzağı (tr) zolo: inkonyane (zu), inkonyana (zu)