vedèu

Veire tanben : vedeu

Un vedèu jagut dins la palha

Occitan

Etimologia

Del latin vĭtĕllus.

Prononciacion

[veˈdɛw], /veˈdɛw/

Sillabas

ve | dèu (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : provençal
Singular	Plural
vedèu	vedèus
[veˈdɛw]	[?]

vedèu masculin (provençau)

1. Zool. Mamifèr bovin de mens d'un an.
2. Massa de tèrra o de ròcas caiguda d'un penjal.

Variantas dialectalas

• vedèth (gascon)
• vedèl (lengadocian)
• vedeu (lemosin)

Derivats

• vedelar
• vedelada
• vedelet
• vedelièr

Reviradas

alemand: Kalb (de) masculin (1) anglés: calf (en)[1]; scree (en) [2] catalan: vedell (ca)[1]; esllavissada (ca)[2] còrs: vitellu (co) espanhòl: ternero (es) francés: veau (fr)[2]; éboulis (fr)[2] italian: vitello (it) neerlandés: kalf (nl) polonés: cielę (pl) portugués: bezerro (pt) romanés: viţel (ro) sicilian: viteddu (scn) turc: buzağı (tr)