venir

Occitan

Etimologia

Del latin venire.

Prononciacion

/beˈni/, /beˈni/, /veˈni/, /veˈni/ (lemosin)

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « venir »

Sillabas

ve | nir

Vèrb

venir

1. Se tranportar d'un autre luòc cap al luòc que i se trobèm.
2. Passar d'un estat a un autre.

Variantas dialectalas

• viéner (gascon) (1)
• vénguer (gascon) (1)
• vàder (gascon) (2)

Traduccions

alemand: kommen (de) (1) anglés: to come (en) (1), to become (en) (2) catalan: venir (ca) (1), esdevenir (ca) (2)

espanhòl: venir (es) francés: venir (fr) (1), devenir (fr) (2) portugués: vir (pt) (1) meglenoromanés: viniri (ruq)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	venir
Gerondiu	venent
Participi passat
	singular			plural
masculin	vengut			venguts
femenin	venguda			vengudas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	veni	venes	ven	venèm	venètz	venon
Imperfach	veniái	veniás	veniá	veniam	veniatz	venián
Preterit	venguèri	venguères	venguèt	venguèrem	venguèretz	venguèron
Futur	vendrai	vendràs	vendrà	vendrem	vendretz	vendràn
Condicional	vendriái	vendriás	vendriá	vendriam	vendriatz	vendrián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	venga	vengas	venga	vengam	vengatz	vengan
Imperfach	venguèssi	venguèsses	venguès	venguèssem	venguèssetz	venguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	veni !	—	vengam !	venètz !	—
Negatiu	—	vengas pas !	—	vengam pas !	vengatz pas !	—
Nòtas

Catalan

Etimologia

Del latin venire.

Prononciacion

/bəˈni/, /bəˈni/

Vèrb

venir

1. Venir.