verbe

Veire tanben : vèrbe

Occitan

Etimologia

Del latin verbum.

Prononciacion

[ˈveʁbe], /ˈveʁbe/ (naut lemosin)

Sillabas

ver | be

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
verbe	verbes
[ˈbɛɾβe]	[ˈbɛɾβes]

vèrbe masculin (lemosin) (auvernhat) (vivaroaupenc)

1. Expression d'idèas e pensaments au mejan de la paraula.
2. Gram. Categoria lexicala constituïda per de mots susceptibles de flaquir en temps, aspecte, mòde, nombre o persona.

Derivats

• verbal

Variantas dialectalas

• vèrb (lengadocian)
• vèrbe (lengadocian), (gascon), (provençau)

Traduccions

alemand: Verb (de) neutre anglés: verb (en) cannada: ಕ್ರಿಯಾಪದ (kn) catalan: verb (ca) masculin chèc: sloveso (cs) neutre espanhòl: verbo (es) masculin esperanto: verbo (eo) francés: verbe (fr) masculin

gaelic escocés: gnìomhair (gd) italian: verbo (it) masculin neerlandés: werkwoord (nl) polonés: czasownik (pl) portugués: verbo (pt) masculin romanés: verb (ro) rus: глагол (ru) ucraïnian: дієслово (uk) neutre

Francés

Etimologia

Del latin verbum.

Prononciacion

[vɛʁb], /vɛʁb/

Soïssa (Lausana) : escotar « verbe » França : escotar « verbe »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
verbe	verbes
[vɛʁb]

verbe masculin

1. Vèrbe.

Derivats

• verbal
• verbeux
• verbosité