vomir

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *vomīre, en latin classic vomĕre.

Prononciacion

/buˈmi/, /buˈmi/

França (Bearn) : escotar « vomir »

Sillabas

vo | mir

Vèrb

vomir

1. Regetar d'un biais convulsiu de matèrias de l'estomac.

Sinonims

• racar

Derivats

vomic vomidura vòmit vomitiu vomitòri

vomiscalha vomit (gascon) vomidís (gascon) vomider (gascon)

Traduccions

catalan: vomir (ca), vomitar (ca)

francés: vomir (fr)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	vomir
Gerondiu	vomissent
Participi passat
	singular			plural
masculin	vomit			vomits
femenin	vomida			vomidas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	vomissi	vomisses	vomís	vomissèm	vomissètz	vomisson
Imperfach	vomissiái	vomissiás	vomissiá	vomissiam	vomissiatz	vomissián
Preterit	vomiguèri	vomiguères	vomiguèt	vomiguèrem	vomiguèretz	vomiguèron
Futur	vomirai	vomiràs	vomirà	vomirem	vomiretz	vomiràn
Condicional	vomiriái	vomiriás	vomiriá	vomiriam	vomiriatz	vomirián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	vomisca	vomiscas	vomisca	vomiscam	vomiscatz	vomiscan
Imperfach	vomiguèsse	vomiguèsses	vomiguèsse	vomiguèssem	vomiguèssetz	vomiguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	vomís !	—	vomiscam !	vomissetz !	—
Negatiu	—	vomiscas pas !	—	vomiscam pas !	vomiscatz pas !	—