voraç

Occitan

Etimologia

Del latin vorax « insaciable, avid, prèp per devorar ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /buˈɾas/, /buˈɾas/

escotar « voraç »

provençau /vuˈʀas/, /vuˈʀas/

Sillabas

vo|raç

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	voraç	voraces
	[buˈɾas]	[buˈɾases]
Femenin	voraça	voraças
	[buˈɾaso̞]	[buˈɾaso̞s]

voraç

1. Que devòra, que manja amb aviditat.
2. (figurat) Avid, que ne demanda plan fòrça e consumís tot.

Sinonims

• alabre
• avid
• devoraire
• glot
• golafre
• golibaud

Derivats

• voraçament
• voracitat

Traduccions

alemand: gefräßig (de), gierig (de) anglés: voracious (en) basc: catalan: voraç (ca)

espanhòl: voraz (es) francés: vorace (fr) italian: vorace (it) portugués: voraz (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin vorax « insaciable, avid, prèp per devorar ».

Prononciacion

/buˈɾas/, /buˈɾas/

Sillabas

vo|raç

Adjectiu

voraç masculin o femenin, (plural: voraces)

1. voraç ^(oc)