rire

Occitan

Etimologia

Del latin rīdere.

Prononciacion

['rrire]

Sillabas

ri | re (2)

Vèrb

rire

1. Mostrar son alegria amb una dobertura de la boca, d'emission de bruch e una modificacion dels traches de la cara.

Nom comun

rire masculin

1. Accion de rire.

Variantas dialectalas

• arríder gasc.
• ríder
• ríser

Derivats

• sorire

Antonims

• plorar

Traduccions

alemand: lachen (de) anglés: to laugh (en) catalan: riure (ca) espanhòl: reír (es) esperanto: ridi (eo) estonian: finlandés: francés: rire (fr)

ido: indonesian: italian: ridere (it) neerlandés: lachen (nl)[1]; lach (nl)[2] polonés: portugués: rir (pt) romanés: a râde (ro) sicilian: arrìdiri (scn) suedés: skratta (sv) ucraïnian: