rire

Occitan

Etimologia

Del latin rīdere.

Prononciacion

/ˈriɾe/, /ˈriɾe/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « rire »

Vèrb

Una persona que ritz

rire

1. Mostrar son alegria amb una dobertura de la boca, d'emission de bruch e una modificacion dels traches de la cara.

Variantas dialectalas

• arríder (gascon)
• ríder
• ríser

Mots aparentats

• sorire

Antonims

• plorar

Traduccions

alemand: lachen (de) anglés: to laugh (en) asturian: rir (ast) catalan: riure (ca) espanhòl: reír (es) esperanto: ridi (eo) francés: rire (fr) italian: ridere (it)

neerlandés: lachen (nl) portugués: rir (pt) romanés: a râde (ro) sicilian: arrìdiri (scn) suedés: skratta (sv) zolo: -hleka (zu)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
rire	rires
[ˈriɾe]	[ˈriɾes]

rire masculin

1. Accion de rire.

Traduccions

alemand: Lachen (de) neutre anglés: laughter (en) catalan: riure (ca) masculin, rialla (ca) femenin espanhòl: risa (es) femenin francés: rire (fr) masculin

italian: riso (it) masculin neerlandés: lach (nl) xhosa: intsini (xh) zolo: ukuhleka (zu), uhleko (zu)