arríder

Occitan

Etimologia

Del latin rīdere.

Prononciacion

[aˈriðe], /aˈriðe/

Sillabas

ar | rí | der (3)

Vèrb

arríder (gascon)

1. Mostrar la soa jòia dab ua obertura de la boca, emission de brut e ua modificacion deus trèits de la cara.

Variantas dialectaus

• rire
• arride's (gascon)
• ríder (gascon)
• ríser (gascon)

Derivats

• arrideder
• arridolent
• arridolet

Parents

• sorríser

Antonims

• plorar

Reviradas

alemand: lachen (de) anglés: to laugh (en) catalan: riure (ca) espanhòl: reír (es) esperanto: ridi (eo) francés: rire (fr)

italian: ridere (it) neerlandés: lachen (nl) portugués: rir (pt) romanés: a râde (ro) sicilian: arrìdiri (scn) suedés: skratta (sv)

Nom comun

Declinason
Dialècte : gascon
Singular	Plural
arríder	arríders
[ariˈðe]	[ariˈðes]

arríder masculin

1. Accion d'arríder.
2. Per ext. Son provocat per aquesta accion.

Variantas dialectaus

• rire
• arríser (gascon)

Antonims

• sanglòt
• saumuc