apertenir
Occitan
Etimologia
- Del latin appertĭnere, compausat de ad- e de pertĭnere.
Prononciacion
/apaɾte'ni/
Sillabas
a|per|te|nir
Vèrb
apertenir (lengadocian)
- Èsser la proprietat legitima de qualqu’un, qu'aquel a qui es la causa l’aja en sa possession o non.
- Tenon injustqment un objècte que m’aperten.
- Èsser lo drech, lo privilègi o lo pròpri, lo caractèr particular de qualqu’un o quicòm.
- Lo drech de far gràcia aperten al cap de l’Estat.
- (impersonal) Incombar.
- Aperten a pauc de gents de comprene aquò.
- Far partit de.
- Aquel animal aperten a tal genre.
- (matematicas) Èsser element de
- -2 aperten a l'ensemble Z dels entièrs relatius.
Variantas
Variantas dialectalas
- aparténer (lemosin), (auvernhat)
- apartenir (provençau)
- apartiéner (gascon)
- aperténguer (gascon)