legitim
Occitan
Etimologia
Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).
Prononciacion
- lengadocian, provençau /led͡ʒiˈtin/
- gascon /leʒiˈtin/
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | legitim | legitims |
| [le.d͡ʒi.'tin] | [le.d͡ʒi.'tins] | |
| Femenin | legitima | legitimas |
| [le.d͡ʒi.'ti.mo̞] | [le.d͡ʒi.'ti.mo̞s] | |
legitim (lemosin) (lengadocian) (provençau)
- confòrme, -a a la lei
- consacrat o admés per la lei o per la rason.
Variantas dialectalas
- legitime (gascon) (lemosin) (provençal) (vivaroalpenc)
Parents
Traduccions
Referéncias
Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]
Alemand
Etimologia
Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).
Prononciacion
/leɡiˈtiːm/
Nom comun
legitim
Romanés
Etimologia
Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).
Prononciacion
/le'ʤi.tim/
Nom comun
legitim