legitim

Occitan

Etimologia

Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).

Prononciacion

lengadocian, provençau /led͡ʒiˈtin/, /led͡ʒiˈtin/

gascon /leʒiˈtin/, /leʒiˈtin/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	legitim	legitims
	[le.d͡ʒi.'tin]	[le.d͡ʒi.'tins]
Femenin	legitima	legitimas
	[le.d͡ʒi.'ti.mo̞]	[le.d͡ʒi.'ti.mo̞s]

legitim (lemosin) (lengadocian) (provençau)

1. confòrme, -a a la lei
2. consacrat o admés per la lei o per la rason.

Variantas dialectalas

• legitime (gascon) (lemosin) (provençal) (vivaroalpenc)

Parents

• legitimar
• legitimacion
• legitimisme
• legitimista
• legitimitat

Traduccions

alemand: legitim (de) anglés: legitimate (en) catalan: legítim (ca) espanhòl: legítimo (es)

francés: légitime (fr) italian: legittimo (it) portugués: legítimo (pt) romanés: legitim (ro)

Referéncias

Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Alemand

Etimologia

Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).

Prononciacion

/leɡiˈtiːm/, /leɡiˈtiːm/

Nom comun

legitim

1. legitim

Romanés

Etimologia

Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).

Prononciacion

/le'ʤi.tim/, /le'ʤi.tim/

Nom comun

legitim

1. legitim