assonància

Occitan

Etimologia

Del latin assonare « respondre en ecò » .

Prononciacion

lengadocian, gascon /asuˈnansjo̞/, /asuˈnansjo̞/

provençau /asuˈnãⁿsjə/, /asuˈnãⁿsjə/

Sillabas

a|sso|nàn|cia

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
assonància	assonàncias
[asuˈnansjo̞]	[asuˈnansjo̞s]

assonància femenin

1. Figura d'estil que consistís en la repeticion d'un son vocalic.

Parents

• assonant
• assonar

Traduccions

alemand: Assonanz (de) anglés: assonance (en) basc: catalan: assonància (ca)

espanhòl: asonancia (es) francés: assonance (fr) italian: assonanza (it) portugués: assonância (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin assonare « respondre en ecò » .

Prononciacion

/əsuˈnansiə/, /əsuˈnansiə/

Sillabas

a|sso|nàn|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
assonància	assonàncies

assonància femenin

1. assonància ^(oc)