barbara

Occitan

Etimologia

Del latin barbarus « estrangièr al respècte dels Grècs o dels Romans », del grèc ancian βάρβαρος.

Prononciacion

lengadocian /baɾˈβaɾo̞/, /baɾˈβaɾo̞/

escotar « barbara »

provençau /baʀˈbaʀə/, /baʀˈbaʀə/

Sillabas

bar|ba|ra

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
barbara	barbaras
[baɾˈβaɾo̞]	[baɾˈβaɾo̞s]

barbarafemenin, (masculin: barbar / barbare)

1. (Antiquitat) Femna qu’aperten a un grop fòra de la civilizacion grèga, puèi, romana.
2. (Antiquitat tardièra, per extension) Femna apertenent als pòbles germanics que envasiguèron l’Empèri roman e autres envasidors, de las grandas migracions entre los sègles IV e VII.
3. (pejoratiu) Femna considerada coma crudèla, inumana, violenta.

Sinonims incivilizada inculta ineducada ignoranta ruda salvatja

Antonims civilizada cultivada culta

Derivats

• barbarament
• barbaresc
• barbariá
• barbarin
• barbarisme
• barbarizar

Traduccions

alemand: Barbarin (de), figurat: Rohling (de), Unmensch (de) anglés: barbarian (en), barbarous (en) basc: catalan: bàrbara (ca)

espanhòl: bárbara (es) francés: barbare (fr) italian: barbara (it) portugués: barbara (pt)

Forma d'adjectiu

barbara

1. Femenin singular de barbar / barbara.