benigne
Occitan 
Etimologia
- Du latin benignus « benvolent »
Prononciacion
- [beˈninne]
- escotar « benigne »
Sillabas
be|ni|gne
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | benigne | benignes |
[beˈninne] | [beˈninnes] | |
Femenin | benigna | benignas |
[beˈninno̞] | [beˈninno̞s] |
benigne
- Que fa mòstra d'una disposicion al ben, a la benvolença.
- Un jutge benigne.
- Qu'es suau, salutari.
- Una temperatura benigna.
- Se ditz d'un mal, d'una malautiá qu'es pas maligna, que presenta pas de dangièr.
Antonims
Derivats
Parents
Traduccions
Catalan 
Etimologia
- Du latin benignus « benvolent »
Prononciacion
- Oriental: [bəˈniŋnə]
- nord-occidental [beˈniŋne] , valencian [beˈniɡne]
Sillabas
be|ni|gne
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | benigne | benignes |
Femenin | benigna | benignes |
benigne