cóser

Veire tanben : coser

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *cosĕre, refeccion del latin classic consuěre.

Prononciacion

[ˈkuze], /ˈkuze/

França (Bearn) : escotar « cóser »

Vèrb

cóser

1. Passar un fil o un cordilh a travèrs un teissut amb una agulha, per jónher amassa los dos troces.

Variantas dialectalas

• cordurar
• coser (lemosin)

Derivats

• arrecóser (gascon)
• descóser
• recóser

Traduccions

alemand: nähen (de) anglés: to sew (en), to stitch (en) catalan: cosir (ca) comanche: tsahkʉnarʉ (com) espanhòl: coser (es)

francés: coudre (fr) italian: cucire (it) neerlandés: aannaaien (nl) romanés: a coase (ro) sicilian: cùsiri (scn)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cóser	cósers
[ˈkuzeɾ]	[ˈkuzeɾs]

cóser (lengadocian); masculin

1. cordura ^(oc)