cacic

Occitan

Etimologia

Per l'espanhòl cacique, del taïno kacike (« cap »).

Prononciacion

/kaˈsik/, /kaˈsik/

Nom comun

cacic masculin

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
cacic	cacics
[kaˈsik]	[kaˈsiks]

1. (istòria) Cap indigèna dels pòbles de l’America Centrala e del Perú.

cacic masculin, (femenin: cacica)

1. (per extension) Persona importanta d’un pòble qu'exercís una influéncia fòrta suls afars politics e administratius.

Sinonims

• cap
• potentat

Traduccions

alemand: Kazike (de) (cap indigèn), Lokalpotentat (de) (cap de pòble) anglés: cacique (en) (cap indigèn), local ruler (de) (cap de pòble) basc: catalan: cacic (ca)

espanhòl: cacique (es) francés: cacique (fr) italian: cacicco (it) (cap indigèn), capoccione (it) (cap de pòble) portugués: cacique (pt), cacico (pt) (Brasil), capo (pt) (cap de pòble)

Catalan

Etimologia

Per l'espanhòl cacique, del taïno kacike (« cap »).

Prononciacion

oriental /kəˈsik/, /kəˈsik/

occidental /kaˈsik/, /kaˈsik/

Nom comun

cacic masculin

Declinason
Singular	Plural
cacic	cacics

1. cacic ^(oc)