candid

Occitan

Etimologia

Del latin candidus « blanc ».

Prononciacion

[kanˈdit], /kanˈdit/, provençau [kãⁿˈdit], /kãⁿˈdit/ França (Bearn) : escotar « candid »

Sillabas

can|did

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	candid	candids
	[kanˈdit]	[metalˈliks]
Femenin	candida	candidas
	[kanˈdiðo̞]	[kanˈdiðo̞s]

candid

1. Qu'es plen de candor, marcat per l'ingenuïtat, qu'es pas cachós.
2. Que se rapòrta a la candor.

Variantas dialectalas

• candide (gascon, provençau)

Parents

• candor
• candidament

Sinonims

• cande (lengadocian)
• innocent
• simplet

Traduccions

alemand: Offen (de) anglés: candid (en) basc: zintzo (eu) catalan: càndid (ca)

espanhòl: cándido (es) francés: candide (fr) italian: candido (it) portugués: cândido (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin candidus « blanc ».

Prononciacion

[ˈkændɪd], /ˈkændɪd/

Adjectiu

candid

1. candid ^(oc)