chen

Chen de pastre dels Pirenèus

Occitan

Etimologia

Del latin canis.

Prononciacion

/tse/, /tse/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lemosin
	Singular	Plural
Masculin	chen	chens
	[t͡se]	[ˈt͡se]
Femenin	chena	chenas
	[ˈt͡seno]	[ˈt͡senaː]

(lemosin) chen masculin

1. Zool. Mamifèr de l'òrdre dels carnivòrs e de la familha dels Canids (Canidae), (canis lupus familiaris).

Sinonims

• gos
• can

Variantas dialectalas

• chin (lemosin)

Traduccions

alemand: Hund (de) anglés: dog (en), hound (en) basc: txakur (eu) breton: ki (br) catalan: gos (ca), ca (ca) chèc: pes (cs) danés: hund (da) espanhòl: perro (es) esperanto: hundo (eo) finlandés: koira (fi) francés: chien (fr) grèc: σκύλος (el) (skýlos)

italian: cane (it) leton: suns (lv) neerlandés: hond (nl) ongrés: kutya (hu) polonés: pies (pl) portugués: cão (pt) romanés: câine (ro) suedés: hund (sv) turc: köpek (tr) ucraïnian: собака (uk) femenin